„Stacja pociąg ”

W pociągu przeznaczenia,
mijam nadrukowane stacje.

Tak
różne,
dalekie,
bliskie,
obce,
znane…

Nieskończony krajobraz.
zza brudnego okna
– przypomina o wielkości świata.

Z niezdecydowaną miną,
niewyraźnym uśmiechem,
łzą w kąciku oka…

Wracam do domu, gdzie nikt na mnie nie czeka.
Wracam do „pseudo“ domu, który był już w tak wielu miejscach.
Wracam do domu, gdzie zburzony piec będzie miał problem z wypieczeniem chleba.
Wracam do domu, od którego tak daleko są moi dawni bliscy.
Wracam do domu, wiszą martwe obrazki,
tylko Klimt swoim pocałunkiem rozpala nadzieję…