Zimno,
smutno,
ciemno…

Delikatnie wtulam się, okrywam,
kładę na twardej kanapie.

Spoglądam w puste niebo,
szukam gwiazd,
szukam księżyca.

Puste niebo…
Pusta kanapa…

Coraz mroźniej…

Zawijam się w miłe, puszyste okrycie.
Mocno!
– Choć wiem, że nie zima…
Czule!
– Choć wiem, że nie czas…

Zakrywam się codziennie
odkąd…
Poczułam ten przeszywający chłód.

Tak dobrze,
bezpiecznie…

Szkoda, że to nie mój kocyk.

(1994)